Σκίρων ή Σκείρων

Κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία, θρυλικός ληστής που σκοτώθηκε από το Θησέα. Σύμφωνα με μια αττική παράδοση, ο ληστής παραμόνευε στις Σκιρωνίδες Πέτρες, που ονομάστηκαν έτσι από το μύθο αυτό και που βρίσκονταν στην ανατολική ακτή της Μεγαρίδας (Κακιά Σκάλα). Ο δρόμος που οδηγούσε από την Αθήνα στα Μέγαρα περνούσε από έναν επικίνδυνο γκρεμνό πάνω σ’ αυτούς τους βράχους, ψηλά πάνω από τη θάλασσα, και είχε κακή φήμη. Ο Σ., αφού λήστευε τους περαστικούς, τους ανάγκαζε να πλύνουν τα πόδια τους, κι ενώ εκείνοι ασχολούνταν μ’ αυτό, τους γκρέμιζε με μια κλωτσιά στη θάλασσα, όπου μια τεράστια χελώνα έτρωγε το πτώμα τους. Ο Θησέας τον σκότωσε με τον ίδιο τρόπο. Κατά την παράδοση όμως των Μεγάρων, ο Σ. ήταν προστάτης των δίκαιων και διώκτης των κακοποιών. Η παράδοση αυτή τον θέλει εγγονό του Λέλεγα, γιο του Πύλαντα ή Πύλα, βασιλιά των Μεγάρων, και σύζυγο της κόρης του Πανδίονα. Ο Σ. φιλονίκησε με τον αδελφό της γυναίκας του, Νίσο, για το ποιος θα κυβερνούσε τα Μέγαρα. Αποφάσισαν τελικά να καλέσουν για διαιτητή τον Αιακό, που τους συμφιλίωσε αναθέτοντας την πολιτική αρχή στο Νίσο και τη στρατιωτική στο Σ. Οι Σκιρωνίδες Πέτρες, όπου, κατά την παράδοση, δρούσε ο θρυλικός ληστής Σκίρων.